آهای مــــــــردم ...

عادت نکنید که هر زنـــی را فـاحـشـه بنـامیـد !
فـاحـشـه مــردیست که از همخـوابگـی با سگ هم نمیگذرد ....
اما برای ازدواج به دنبال دخــتـر آفتاب و مهتاب نـدیده است !
دخــــتــرک ...
هیچگاه برای بدست آوردن محـبت کسی" تـنت" را به او مسپـار!
هیچ تضـمینـی نیست که فــردا تــو را فـاحـشـه نخـواند ...
حواست باشد !
اینجـــا ایــــران است ...
اینجا تـنها سـرزمینی است که متضـاد بـاکره فـاحـشـه است

"حوا" نام تمام زنانِ سرزمین من است
زنانی که هر صبح
به امید ذره ای عشق بیدار میشوند
وشب
با نا امیدی
امیدِ نا امید مانده را به خاک میسپارند
و فرو میدهند
بغض های بی صدای شبانه شان را
در بسترِ خیسِ اشک های هر شبه
از هرزگی های
ذهنِ بیمار مردی که
"آدم" نام گرفته.....